Теміржол станциясындағы су қыспақты алып мұнара 1901–1906 жылдар аралығында Орынбор-Ташкент теміржолының құрылысы кезінде салыныпты. Кезінде бұл архитектуралық ескерткіш құрылысына тапсырыс беруші Ресей империясының жол қатынастары министрлігі екен.

Жалпы биіктігі – 16,5 метрді құрайтын су мұнарасы екі бөліктен тұрады. Күйдірілген кірпіштен қаланған қабатының биіктігі – 10,5 метр болса, оның үстіндегі ағаш бөлігінің биіктігі – 6 метрден асады. Қабырғасының қалыңдығы – 70 сантиметр. Жалпы формасы сегізқырлы болып қаланған.

Бір қызығы, ондағы терезелердің пішіні тік­бұ­рышты. Есіктің үстінде жартылай циркульды жақ­жайы орналасса, пішіні­ күрделі конфигурациялық фигуралы құмыра іспеттес болып қаланған. Мұна­раның кірпіштен тұрғызылған бөлігін сталактиттер түрінде қаланған декоративті белдемшесі бар карниз аяқтайды. Төбе ағаштарының шеттері, терезелердің кар­низдері ою-өрнектермен безендірілген.

Ал, мұнараның ағаш бөлігі панельді, карнизді және ортаңғы болып үшке бөлінеді. Алғашқы екі бөлігі сыртынан тақтайлармен тік етіп көмкерілсе, үшін­шісі қиғаш етіп қапталған. Осы аталған ағаш бөлі­гінің ішінде су сақтайтын резервуар орна­лас­қан. Оған мұнара ішіндегі айналма саты арқылы кө­терілуге болады. Мұнараның шатыры шірімейтін қаңыл­тырдан жабылған. Мұнараға суды қыстақтан 3-4 шақырым жерде орналасқан арнайы су сақта­ғыш­тан айдаған.

Күні бүгінге дейін алып нысан қаз-қалпында тұр. Жер­гілікті тұрғындардың айтуынша, мұнараның ағаш­тары бірде-бір шеге қолданылмай қағылған. Ерек­ше архитектурасымен алыстан көзге түсетін бұл мұ­нара аудандағы тарихи ескерткіштердің қатарына жатады.