Жігіт пен қыз тұрмыс құрыпты. Арада тоғыз ай, тоғыз күн, тоғыз сағат, тоғыз минут өткенде бір бала көріпті.
–Баламызға қандай тәрбие береміз? – депті анасы.
–Онда елге пайдасы тиетін адам болып өсетіндей тәрбие берейік, – депті әкесі.
–Тура айтасың, мен де соны ойлап отыр едім. Жақсы ұстаз Ибн Синадан сұрап көрейік, сол кісі не дер екен? –депті әйелі.
Бұл ойға ері де мақұл деп баласын көтеріп, Ибн Синаға келеді. Ибн Сина оларды жақсы қарсы алады. Нендей іспен келгенін сұрайды.
–Баламыздың тәрбиесі жайлы кеңес берсеңіз, үлкейгенде елге пайдасы тиетін болса дейміз, – депті ері.
–Қашан туылды? – деп сұрайды Ибн Сина.
–Азанда туылды – деп ерінің орнына әйелі жауап беріпті.
–Е, балаларым, –депті Ибн Сина, –бала таң ата туылған екен, қазір қиын болды, кешігіпсіздер. Бала туылысымен тәрбиесі жөнінде ойлау керек еді, – депті.