Мырзабай Ахунның Бұқара медресесінде оқып жүрген баласы мезгілсіз дүние салыпты. Баланың қазасын естірту үшін Қайқы батыр, Алданазар, Қалжан Ахун үшеуі жолға шығады. Жолда үшеуі “қазаны қайсымыз естірткеніміз жөн” деп кеңеседі. Алдымен Қалжан Ахунға қолқа салып, “сіздің “Ахун” деген атыңыз бар. Әйгілі Көкілташта оқыдыңыз, дін жоралғысын айтып, қазаны сіз естіртсеңіз жөн шығар” дейді. Сонда Қалжан Ахун: «Жүйрікті жүйрік көргенде, аяғы тыпырлайды деген. Бұл жолы менің ретім емес. Діннің шартына салып, көңіл айтсам, Мырзекеңнің көңілін қарып түскендей болармын. Одан да Қайқы айтсын», – дейді.

Қайқы батыр:

– Мені қаптаған қалың жауға жұмса, бірақ естіртуді атай көрме. Батыр­лығым ұстап, бетке айтып Мырзекеңнің жұлынын жұлып түскен­дей болармын, одан да Биекең естіртсін, – дейді.

Үшеуі де осыған келіседі. Қазаны Алданазар би жеткізетін болады. Мырзабай Ахун бұларды құшақ жая қарсы алып, дастарқан жаяды. Сөздің реті келген тұста Алданазар би:

– Мырзеке, бір сұрағым бар еді. Осы шүкіршілік кімнен қалған, – деп сұрайды.

– Ой, оның несін айтасың. «Бая­ғыда Дәуіт пайғамбар отыз ұлын ер­тіп, мешітке келеді, қараса, жамағат жи­налып болмаған екен. Оларды күт­пей-ақ, намазды бастап жібереді. На­маз үстінде оң жағына қарап «Асса­лау­мағалейкүм Рахматулла» де­се, көзі оң жағында отырған он бес ұлы­­на түсіпті. «Ассалаумағалейкүм Рах­матулла» деп сол жағына қара­ғанда, көзі сол жа­ғында отырған он бес ұлына түсіпті. Ішінен «алпамсадай отыз ұлым бар, өзім де бір жамағат болып қалыппын ғой» деп марқаяды. Дұғасын жасап, бетін сипап, орнынан тұрса, отыз ұлы сәждеден бас көтермей жатады. Тек­серіп қараса, бәрі де өліп кетіпті. Сол кезде Дәуіт пайғамбар: «Неге шү­кіршілік етпедім?» деп өкінген екен. Осы өмірінің соңына дейін сабақ болып, үнемі шүкіршілік етіп жүріпті. Кейін Алла пейіліне Сүлеймендей ұл берді, – деп Мырзабай Ахун Дәуіттің қис­сасын айтып береді.

Алданазар би:

– Еее, Дәуіт те отыз ұлдың қазасына қайыспаған ер екен, бізге қалдырған жол екен, – деп бір тоқтапты. – Ал «сабырлық» кімнен қалған, – дейді.

Мырзабай Ахун:

– Ол Аюп пайғамбардан қалған. Алланың ауыр сынағын арқалап, ол да бізге өрнек қалдырған. Денесін қы­рық жыл құрт жейді, сау тамтығы қал­майды. Ел-жұрты жұқпалы ауру деп безіп, айдалаға апарып тастайды. Мал-мүлкі бір жұттан кетеді. Ішуге тамақ, тұруға дәрмен таппай әбден қиналады. Бірақ сонда да құдайдан үмітін үзбепті, сабырын сындырмапты. Үстінен жерге бір құрт түссе, Алла сенің несібеңді менің денемнен бұйыртқан шығар деп, құртты қайта орнына салып қояды екен. Мейірімді Алла оның сабырлығына риза болып, жерден бұлақ шығарды. Сол бұлаққа шомылғанда, отыздағы жігіттей саламат күйге оранады. Дү­ние­сі де, ел жұрты да жанына қайта жиналады. Сабырлық Аюптан қалды деген сөздің қиссасы осы, – депті.

Алданазар би:

– Еее, сабырын сындырмаған құлға Алланың берері мол десеңізші, – деп тағы бір тоқтайды. Сосын:

– Ілім, ғылымның соңында жүріп қайтқан ғалымның барар жайы қандай, – дейді.

Мырзабай Ахун ойында ештеңе жоқ, әңгімесін бұрынғыша жалғастырып:

– Ілім, білім – Ыдырыс пайғамбардан қалған дария. Ол ілімінің арқасында төртінші қаттан орын, жұмақтан жай алды. Ілімге ғалымның өзі емес, ниеті бұрын жетеді деген. Ғалым мезгілсіз қаза тапса да мұраты орындалады. Баяғыда құмырсқа Меккеге жол тартыпты, оны көрген боқ қоңыз: «Бей­шара кішкентай сирағыңмен Мек­кеге қашан жетер екенсің?» деп мыс­қылдапты. Сонда құмырсқа: «Си­ра­ғым кіші болғанымен, ниетім үлкен. Мен жетпесем де, ниетім жетеді. Сен сияқты боқ қуғаннан гөрі, Құдайдың ілімін қуғаным әлдеқайда жақсы» деген екен. Сол сияқты Құдайдың ілімін іздеген жанның жайы Ыдырыс пайғамбардың жанында», – депті.

Сонда Алданазар би:

– Еее, жарықтық, сіздің ұл да Ыдырыстың сұқбатында, жәннаттың бақшасында отыр екен ғой, – дейді.

Үміт күткен ұлының дүниеден жас­тай кетуі әке үшін орны толмас қаза. Мырзабай Ахун ұлының қайт­қа­нын бірден түсінеді. Суық хабар маңдайынан аққан суық терге ара­ла­сып кеткендей әсер етеді. Үнсіз отырып қалады.

Сол кезде Алданазар жақындап келіп, жауырынынан қапсыра құшақ­тап.

– Мырзеке, болған іске Аюптай сабырлы болыңыз, Дәуіттей шүкір етіп, бекем болыңыз. Мейірімді Алла Аюпты жалғыз қалдырмады. Дәуітке Сүлеймендей ұл берді. Құдай бергенін алса да, берерін алмасын деп тілейік, – деп көңіл айтқан екен.