Қоғамның дерті көп. Соның ішіндегі ең қауіптісі – жанды жегідей жеген жемқорлық. Әсіресе қазіргі өсіп келе жатқан жас буынның келешегі үшін осы бір дертті түп тамырымен жою әр адал азаматтың міндеті деп сезінемін. Пәлсапалық негізге сүйенсек, бұл кесел жайлы ұлы Абайдан артық ашына жеткізген адам жоқтың қасы. Абай данышпан заманында: «Кеселді жалқау, қылжақпас,

Әзіртамақ, әзір ас.

Сыртың – пысық, ішің – нас,

Артын ойлап ұялмас» деген уытты өлеңін бүгінгі замандағы қоғамның дамуына тежеу болып жүрген жең ұшынан жалғасқан парақорлыққа арнап айтқандай көрінеді.

Шынында адамның ақыл-ойын бұзатын, асыл­­ қасиеттеріне нұқсан келтіретін, пара­сат пайы­­мына, рухани көркеюі мен өсіп-өркен­деуі­не өзіндік салқынын тигізетін, оңай олжа табуға, алаяқтыққа бастайтын жемқорлықтан жапа шегіп жатқандар қаншама?! Біз неге көз алдымызда өтіп жатқан жиіркенішті көрі­ніс­терден, замандастарымыздың шалт бас­қан қа­дамынан өзімізге сабақ алмаймыз? Бү­гін­де бұл кеселмен күресті мемлекетіміз ең бірінші назарға қойып, жемқорлық туралы заң пәрменділігін арттырғанын жалпақ жұрт біледі. Білгенмен көз жұма қарағаны қалай?

Біз мүлдем жаңа қоғамда өмір сүріп, Жаңа Қазақстан құруға талаптанып жатырмыз. Жаңа қоғамның сипаты – іскерлік болса, бұл жолда жетістіктеріміз аз емес. Ал шешімі күрделі мәселелер де жеткілікті. Ол – әлеуметтік мәселе. Бұл салада түбегейлі шешімін таппай тұрған – сыбайлас жемқорлық. Әлеуметтің қасіретіне айналған жемқорлықтың саяси даму тұрғысынан бір-біріне ұқсамайтын әлемдегі барлық елдердің қай-қайсысын да қатты алаңдататыны анық.

«Қауіпті кеселді» мүлдем жойып жіберу мүм­кін болмай тұр. Алайда оның алдын алу жо­лын­да заңдар қабылданып, күрес жүргізу сая­саты жан­данып, атқарылып жатқан жұмыстар же­терлік.

Тағы да Ұлы Абайға жүгінсек, ол өзінің он бірінші қара сөзінде «Осы елдің үнем қылып жүргені немене? Екі нәрсе. Әуелі – ұрлық, ұры ұрлықпен мал табам деп жүр. Мал иесі артылтып алып, тағы да байимын деп жүр. Ұлықтар алып берем деп, даугерді жеп, құтқарамын деп ұрыны жеп жүр. Қарапайым жұрт ұрлық айтып мал алам деп, ұрыға атымды сатып пайдаланамын деп, не өткізбесін арзанға түсіріп аламын деп жүр... Екінші – бұзақылар біреудің ойында жоқ пәлені ойына салып, бүйтсең бек боласың, бүйтсең кеп боласың, бүйтсең кек аласың, мықты атанасың деп, ауқаттыларды азғырғалы әлек болып жүр...

...Ұлықтар пәлі-пәлі, бұл табылған ақыл деп, мен сені бүйтіп сүйеймін деп, ананы жеп, сені бүй­тіп сүйеймін деп, мынаны жеп жүр» деген екен.

Абайдың заманынан айылын жимаған осы дерт шындығында дәл қазір дендеп отыр. Тәннің дертіне шипа тапсақ та, осы бір жанды жегідей жейтін кеселге дауа таппай отырмыз.

Бұл індетпен күресте жеңетін бір-ақ күш, ол – бірлігі бекем халық күші. Бойында қазақы қаны бар, «арым жанымның садағасы» деп бі­летін ақжүрек ағайынның бірлігі, басшылықтың па­расаттылығы жемқорлықтан ада қылады деп сенеміз. Әр жұмырбасты пенде үшін ар жазасы бар жазадан ауыр екенін ескерген жөн деп ой­лаймын.